75 jaar Zavelenborre, van klassieke opstelling tot 'zoeken naar een taal die bij de veranderende wereld aansluit'

OVERIJSE - In de viering van zondag 19 oktober werd de 75 jaar van de kapel feestelijk opgeroepen. Oud-koorleden werden speciaal uitgenodigd, naast mensen die in de loop van de tijd verhuisd waren en mensen die de link met de kapel wat waren kwijtgeraakt.

Het was een deugddoende viering met aan de kindertafel het verhaal van de roeping van Samuel en als evangelie het verhaal van de barmhartige Samaritaan. De geschiedenis van de kapel werd geschetst bij het begin van de viering en op het einde klonken wensen voor de toekomst. Er werd voluit gezongen met begeleiding op piano en orgel. Op de receptie achteraf konden oude bekenden en nieuwe mensen mekaar ontmoeten bij een drankje en een hap. Een slideshow toonde foto’s van het koor van de jaren 70 en een tentoonstelling schetste het ontstaan en de werking van de kapel.

Mazout

'De Kapel van Zavelenborre werd gebouwd in 1950 onder deken Taverniers. Ze werd ingewijd op 11 oktober 1950. De ‘Vereniging der Parochiale werken der Dekenij Overijse’ kocht de grond in de Frans Verbeekstraat in 1949', liet Greet Denayer van de Werkgroep Zavelenborre ons weten. 'Toegegeven, het is geen architecturaal hoogtepunt: een rechthoek met een dak erop. Er was van bij het begin elektriciteit, maar geen water, dat kwam pas later. Net zoals de centrale verwarming, eerst op mazout, daarna op gas.

Intuïtie

Tot eind van de jaren 60 was het een kapel met een klassieke opstelling: een hoofdaltaar, 2 zijaltaren, beelden, een kruisweg, een biechtstoel. Greet Denayer: 'Er was een koor van jongeren geleid door de onderpastoor. Toen die (in 1968) vertrok, gingen de jongeren door, op hun manier en met andere liederen. Vanaf 1973 kwam dat helemaal op dreef, met begeleiding op gitaar en basgitaar, en drums en toetsen. En er werd gezongen met de hele kerk. Aanvankelijk gebeurde die hele verandering vanuit een intuïtie, een aanvoelen. De muziek zocht een andere toon, tegelijk kwam er een andere – minder sacrale -beleving van de kerkruimte. Ook de inrichting werd veranderd: de schikking in de lengte werd een schikking in de breedte. De beelden en de biechtstoel verdwenen. Het orgel van de kapel van het toenmalige Sint-Jozefscollege werd verhuisd en kwam in de plaats van het hoofdaltaar. Er kwam ook een piano. Er kwam een wereldwinkel, er werden brieven van Amnesty geschreven'.

Oecumenische vieringen

Greet Denayer: 'Vanaf 1975 (50 jaar dus!) werden de missen telkens voorbereid met de priester van dienst en een groepje mensen. En toen er steeds minder priesters waren, gingen die groepen door. Ze bereidden de vieringen telkens voor en namen samen de taken waar. Nu is er 1 keer per maand een eucharistieviering met Roger Ghysens en zijn er 3 andere vieringen met de werkgroep. Ruim 40 jaar is er een samenwerking met de Protestantse Kerk van Brussel, met 4 oecumenische vieringen per jaar en daarnaast lezingen over allerhande maatschappelijke onderwerpen".

Vastendoeken

Zo’n 25 jaar staat er een kindertafel waaraan voor klein en groot bijbelse verhalen of parallelverhalen verteld worden. Daarbij wordt getekend en geknutseld. Ook het schilderen van de advents- en vastendoeken gaat al ruim 15 jaar mee. Denayer: 'Er is veel veranderd in die 75 jaar. De wereld is haast onherkenbaar. De autosnelweg naast de kapel is daarvan een voorbeeld. Van niets in 1950, tot de aanleg eind jaren 50, toen een landschap met druivenserres en velden en hier en daar wat huizen, en nu een volgebouwd landschap met dagelijks vertraagd of stilstaand verkeer. Evenzeer is de wereld veranderd, de wetenschap, de geneeskunde, de economie en ook het denken over God en ‘kerk zijn’. De vieringen in de kapel zochten en zoeken een taal die bij die veranderende wereld aansluit'

Foto's © Werkgroep Zavelenborre