Van vrolijke Ketnetband tot grootmeester Daan, Nerorock was onmiskenbaar weer the place to be

DRUIVENFESTIVAL/HOEILAART - Absoluut hoogtepunt van het Druivenfestival is en blijft Nerorock. De editie '25 ontving afgelopen zondag stuk voor stuk onnavolgbare bands. Ook vaak jonge artiesten. Naast dat aanstormend talent een rode loper voor oudere 'rakkers' waarvan menigeen zomaar de teksten kon meezingen. Kids with Buns scoorde hoog en bouwde waarempel een mini-concert midden in het publiek.

Het was weer smullen van Nerorock. Giovanni Kemper, Imea Denooze en nieuwkomer Emma Vanthielen en hun Ketnetband openden fris, origineel en oprecht. En met de nodige professionaliteit. Hits van de band maar ook covers van (kinder)liedjes die we nooit zullen vergeten en sinds enkele generaties bon ton zijn. Avarage Rob in het publiek kreeg plots eentje van zijn hand te horen dat van alles met Belgium had vandoen. Meteen was de kop er af en de sfeer gezet. Dit zou sowieso een steengoede Nerorock worden.

Ketnetband

Fixkes

En we werden op onze wenken bediend. Met een erg fijn weerzien met Fixkes als Nederlandstalige inbreng op dit muziekfeest. Dankzij ‘Kvraagetaan’ hadden ze destijds een monsterhit in Vlaanderen te pakken die spreekwoordelijk grijs werd gedraaid op menige radio. ‘Lievelingsdier’ en ‘Ongelukkig’ deden het ook al voortreffelijk. Intussen is er de nieuwe coverplaat ‘Danny & Danny’ en die werd ook al met open armen ontvangen. Jawel, Fixkes is terug en daar waren wij en de Nerorockgangers in Hoeilaart niet rouwig om. Na deze eerder nostalgische passage was het de beurt aan de jonge Alice Mae (foto boven) die eigenlijk Alexia D'hertoge-Martinez heet maar verder gewoon uit Ninove afkomstig is. Van zodra je haar hoort lijkt het eerder op een internationale act. Alexia heeft een klok van een stem, heeft een schitterend repertoire en een heuse posterlook. Veel troeven dus om het ook buiten onze grenzen waar te maken.

Alice Mae

Alice Mae vormde eerder dit jaar samen met Kaat Van Stralen en Uwase de Nieuwe Lichting 2025. Ze haalde een hoop inspiratie uit de cd-collectie van haar ouders en daar kunnen wij intussen dik van profiteren. Deze jongedame pakte uit met stevige en dan weer bedwelmende songs die haar beslist verder kunnen brengen dan het Vlaamsche land. Ze zoog je in haar universum en heeft een presence van een hele hoop zangeressen samen. Je kijkt letterlijk en figuurlijk naar haar om.

Customs

Postpunk

Customs dan, die sinds 2008 bekend werd om hun postpunk maar tien jaar later de gitaren aan de wilgen hing. Vorig jaar dook de band weer op met de release van twee nieuwe singles en ze konden meteen weer gaan toeren. Erg herkenbare sound en muzikaliteit dankzij het innemende stemgeluid van Kristof Uittebroek. Beetje aparte eend in de bijt maar verrassend goed en erg genietbaar, het festival waardig. Stoppen was destijds nergens voor nodig, vonden we naderhand.

Kids With Buns

De komst van Kids With Buns schiep erg hoge verwachtingen. Het rockterrein liep dan ook zo goed als helemaal vol. Het wervelende muzikale duo kregen we meer en meer in de gaten dank zij de belangstelling van een hoop festivalprogrammatoren, Pukkelpop incluis. En dan ga je als vanzelfsprekend de oren spitsen Kids With Buns is een Belgische band bestaande uit Marie Van Uytvanck en Amber Piddington. Hun muziek wordt omschreven als bedroom indiepop, indiefolk, en indierock. De dames verschenen bij de soundcheck zo ontspannen als wat. Of was dat maar schijn? Ze vertoonden een zekere nonchalance in hun oversized outfit en niet alledaagse prints. Ze dartelden van de ene kant van het podium naar de andere. Waren vaak met hun haar begaan en raakten soms verward in de kabeltjes. Ze lachten en speelden alsof er niemand in de buurt was. Ze pepten zich op. En eensklaps startten ze een droom van een concert op nadat ze eerst in 'gewoon' Vlaams het publiek toespraken. In huis- en tuinbewoordingen. Heel verrassend werd hun piepklein optreden midden in het publiek nadat ze behendig enkele hindernissen trotseerden. We zagen er beelden van op Facebook en het was er heel fijn in het kringetje dat zich omheen de zangeressen had gevormd. Nerorock werd een poppenhuisje, een intieme meidenplek. En de toehoorders gingen uit de bol. Dansten en schreeuwden mee. En dan moest Daan nog uitpakken.

Daan

Communicatie

Zoals we dat van hem gewend zijn, palmde hij meteen de hele locatie in. Met zijn stem, gebaren en de voortdurende communicatie met zijn band. Alle leden ervan waren in hun nopjes omdat ze voelden dat Daan scherp stond en er een dijk van een optreden uit de mouwen zou halen. Bij wijlen oversteeg de band zichzelf in een nerveuze wervelwind van kleurlicht. Daan was een afsluiter die deze editie nodig had. Het zat als gegoten.

Jammer dat Koen Van Raemdonck, bezieler van Nerorock, het allemaal vanuit zijn zetel thuis beleven moest. Men had voor een rechtstreekse verbinding gezorgd. Van Raemdonck werd de avond ervoor stevig aangepakt door een straatbende en belandde in het ziekenhuis. De amokmakers hadden ook elders voor onheil gezorgd en werden aangeduid als 'crapuul' (sic)

uit Brussel. Na het weekend bleek het volgens de politie om jongens en meisjes uit Hoeilaart zelf, uit Overijse en verder uit de regio te gaan :maar dan met meer terug getrokken bewoording...

En... hou Alice Mae en Kids With Buns in de gaten!!

★★★★★

Foto's © Michel Van Mullem