'Suikerspin' van Reintje liet je geenszins van een kale kermis thuiskomen

HOEILAART - Tijdens het voorbije weekend waagde Toneelgroep Reintje zich aan 'Suikerspin', een avondvullend theaterstuk van Erik Vlaminck over een kermismolen die zijn beste dagen heeft gehad en op de koop toe in het gezin van de uitbater geen opvolging kende. Een cast van tien spelers kreeg vooral monologen voorgeschoteld in een sfeervolle en beklijvende voorstelling die het kermisbestaan voortdurend tegen het licht hield. Het werd een memorabel en sfeervol gebeuren.

Op het eerste gezicht gebeurde er niet echt veel in 'Suikerspin'. Kermisbaas Arthur Van Hooylandt (rol van Jos Michiels) nam een ellenlange intro voor zijn rekening waarin hij -na zijn beklag over de maatschappij te hebben geventileerd- een deel van de familiesluier oplichtte. Dat deed hij heel nadrukkelijk waarbij hij bovendien om de haverklap een vloek de wereld instuurde. Zijn betoog sneed soms door merg en been, was scherp en bij wijlen recht voor de raap.

Geweeklaag

Meteen was de toon gezet. Veel levensvreugde was de man niet gegund want naast de zieltogende draaimolen die zoon Tony weigerde over te nemen was er nog de vrouw des huizes (Miranda, rol van Paula Muyldermand) die er met de Mercedes vandoor ging en er bovendien alle resterende geld doorjoeg. Genoeg stof voor een hoop geweeklaag. Zowat alle personages droegen hun steentje bij aan de malaise van het kermisvolkje waar het publiek spreekwoordelijk mee opgescheept zat en niet in het minst met de Siamese tweeling waar grootvader Jean-Baptiste ooit mee op de proppen kwam om er munt uit te slaan. Het gebeurde in de tijd dat rariteitenkabinetten welig tierden en allerlei mismaakte mensen tentoon stelden op de kermis in ver vervlogen tijden. In 'Suikerspin' heetten ze Josephine (rol van Britt Terlaecken) en Anastatia (rol van Elke Bockstael) die rond werden gereden op twee stoelen die aan een houten palet waren gemonteerd alsof het om een geknutselde rolstoel ging.

Enige actie ontbrak al werd dat gelukkig gecompenseerd door een wervelende tekst die alles zo nauwkeurig beschreef dat je automatisch je eigen hersenen aan het werk zette en vooral je verbeeldingsknop gebruikte. De volkse taal nam de bovenhand zodat veel woorden en uitdrukkingen voor een breed publiek bevattelijk was. Juist door de stroom van woorden in de diverse lange monologen had 'Suikerspin' vaak meer weg van verteltheater vermits enig spel achterwege bleef. Soms had het iets van een uitgebreid ritueel; alle spelers zaten omheen het gebeuren en traden pas naar voor als hun personage aan de orde was. De Siamese tweeling werd telkens op dezelfde wijze het speelvlak opgereden en volgden een identieke weg.

Viool

In het opkomen en het afgaan van de personages was ook al een vast patroon waar te nemen. Best wel eentonig na bijna twee uur toneel zou je denken en bij wijlen voelde dat zo ook aan maar 'Suikerspin' had gelukkig genoeg drama in huis alsook interessant acteerwerk opdat je aandacht je bij de les hield en dat je voortdurend voelde waar het puntje van je stoel zat. En ondanks het een lange zit werd, wat je concentratievermogen testte, bleef 'Suikerspin' overeind. Ook voor de betrokken cast waarvan sommige leden zo nu en dan ook de draad of enkele woordjes kwijt raakten. Naast de genoemde spelers lieten ook Sanne Dewaele, Pieter Rowies, Wietse Laureys, Els Vandervaeren en niet in het minst Vincent Van Zuylen flink van zich horen wat ook gold voor Felix Cattoir die feilloos de viool hanteerde en daardoor als getalenteerd sfeermaker fungeerde. Ook voor regisseur Jan Vanderstraeten werd 'Suikerspin' een waar theateravontuur al zette hij een productie neer die in meerdere opzichten bijzonder en genietbaar was. Decor, muziekscore, licht,... zowat alle podiumingrediënten werden knap en weloverwogen ingezet. De thematiek bleef aan de ribben kleven, het theaterspel deed dat nog meer. Al bij al geen kale kermis dus.

'Suikerspin' door Toneelgroep Reintje, gezien op vrijdag 5 december 2025 in GC Felix Sohie, Hoeilaart

★★★☆☆

(Foto's © Michel Van Mullem)