DRUIVENFESTIVAL - Toen de affiche van Nerorock 2023 werd voorgesteld, konden we het al raden; hier zat een dijk van een rockfestival aan te komen. Het was toen nog wat afwachten of de aangekondigde bands wel zouden matchen maar zoals bijna elke editie was het weer 'boenk er op'. Hoeilaart ging uit de bol, brulde mee, danste mee,... Vive la fête!
Op Els Pynoo was het nog wachten tot aan het end, al voelden we ons reeds in de zevende hemel met Kapitein Winokio. En je merkte meteen dat er erg uiteenlopende genres het podium zouden betreden. Doch hadden ze een ding gemeen: kwaliteit, van puur goud, en een geweldig geschenk van de programmatoren. Het beste dat te koop is? Tja, bij Winokio zou dat wel eens het geval kunnen zijn. In tijden van veel flauwekul en onzin voor kleintjes blijft de kapitein en zijn bemanning zowaar de enige reddingsboei. In een mum van tijd droegen de kleinste Hoeilanders hem op de handen en daar zijn bij Winokio geen verborgen truukjes voor, verlepte mopjes of ridicuul vertoon. Dat alles om te zeggen dat Nerorock weer steengoed was begonnen.
Foto's © Michel Van Mullem
Met Lotte De Clerck trok het meteen naar een andere doelgroep. Die van het dagboek, het eerste liefje en dito kus. En of het Ruusbroecpark meteen Blankenbergse zeedijk werd, viel nog te bezien. Lotte is een vlotte. En meer dan dat. Ze oogt fraai, danst fraai en heeft bovendien erg beweeglijke danseressen zonder voorgeschiedenis van majorette. En de songs? Geknipt voor de emotionele pubers en zo zagen we er een hoop vooraan bij het hek. Ze droegen meeslepende teksten op kartonnen borden of barsten in tranen uit door toedoen van wat Lotte De Clerck zoal te zingen had. Het werd een kort maar stevig optreden van een jongedame die de grondvesten legt van mogelijks een mooie carrière. Hou d'r in de gaten. Ze weet duidelijk wat ze wil.
En dan sloeg het festival helemaal om. De Meltheads werden aangekondigd en dat zouden we geweten hebben. Deze Belgische garage- en postpunkband met zanger Sietse Willems zette het park in vuur en vlam. Omdat hij niet de slimste zou zijn maar ook niet naïef. Al is het even wennen bij de eerste nummers, Meltheads kon op ons rekenen omdat ze lekker stevig en ongeremd stonden te wezen. En omdat Willems een innemende gast is, geboren voor de planken of voor Studio Brussel. En het repertoire ging er in als koek. Of dacht u dat Hoeilanders doetjes waren? Meltheads was finalist in De Nieuwe Lichting bij Studio Brussel en tweedes bij Humo's Rock Rally en ondermeer al te zien op de Lokerse Feesten, Pukkelpop en Maanrock en laureaat van De Afrekening op SB in 2022. En ondanks dat met de voeten op de grond gebleven. Als ik de jongens achteraf vertel dat ik eigenlijk eerder cd's van Mozart heb thuis, barsten ze het uit. Meteen voegde ik eraan toe dat ik ook hen kon smaken en steengoed vond. Er leek meteen vriendschap te ontstaan. Fijne gasten.
Velen waren gekomen voor Mama's Jasje. En al dateert de band al van 1989, nergens viel enige sleet te bespeuren. Integendeel, Peter Vanlaet en zijn kompanen smaken als een fris slaatje, een koele pint, aardbeientaart met slagroom en al het andere waar een mens voor uit zijn kot is te halen. Vanlaet is een monument zoals Willy Sommers dat is in zijn genre. Een rots in de branding. Na meer dan 1,4 miljoen verkochte platen en daarmee in de top 100 van best verkochte Belgische artiesten stond hij zondag schoon te wezen op Nerorock zonder enige pretentie maar met wereldklasse. Alle hits passeerden de revue zodat samenzang nooit ver weg was. Vanlaet mijmerde even over Tien Om Te Zien. Wij voelden echter geen zand tussen de tenen maar veel heimwee naar Bea Van der Maat.
Met Willy on tour werd een innemend blik artiesten voor het voetlicht gebracht. Zo zagen we onder andere Marcel Vanthilt, Stijn Meuris, Iwein Segers, Sien Wynants en Axl Peleman aan het werk met in hun nabijheid een knaller van een band. Meteen werd de toon gezet voor wat nog komen moest. De decibels omarmden het park. Ze hadden intussen al een hoop festivals en festivalletjes plat gespeeld met een ferme show Het publiek kreeg het beste van vijftig jaar rockmuziek op een dienblad in een razend tempo. Iggy Pop, Foo Fighters, Beastie Boys en nog veel meer. Nerorock leek er het Druivenfestival stilaan muzikaal mee af te ronden zoals het begon. Met het ritme van meer dan honderd drums.
Leve het Nerorockfeest! Want zie... rond de klok van bijna half elf werd Els Pynoo op het podium verwacht. Ze verscheen in een zwarte baljurk en haar typische verwaaide haartooi en op blote voeten en wiegende heupen. Bewegend als een jonkheid ook al werd ze deze zomer 55. Pinooy was waardige afsluiter van een erg mooie Nerorock. Gedurfd maar raak. Het bleef gelukkig droog op de wei al huilde menig hart om zoveel fraais te mogen aanschouwen. En nog steeds gratis en voor niets. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
★★★★☆
FOTO'S © Michel Van Mullem