
HOEILAART - Het voorbije weekend nam Reintje Jeugd ons mee op een bijna twee uur durende reis met Don Quijote en zijn schildknaap Sancho Panza als avontuurlijke gidsen. Het ging om een bewerking van een bewerking want de oorspronkelijke story uit de pen van Cervantes ging eerst nog door de molen van Joost Vercaemst die er jeugdtheater van boetseerde om tenslotte door Reintje te worden aangepakt door gastregisseur Dimi Van de Schoot.
Cervantes creëerde begin zeventiende eeuw in een tweedelige roman -zoals genoegzaam bekend- een oude dwaze edelman, die op Rocinante, een aftands paard en gestoken in een roestig harnas, met een papieren helm op zijn hoofd, ten strijde trekt tegen allerlei onrecht. Samen met zijn analfabete buurman en knecht Sancho Panza op zijn ezel. Cervantes introduceerde er een compleet nieuw literair genre mee: hij wordt algemeen erkend als de eerste fictie-roman- schrijver. We zijn er getuige van hoe het hoofdpersonage (hier voortreffelijk gestalte gegeven door Cara Gysens, waarover later meer) langzaam maar zeker de werkelijkheid verliest en zowaar met waanvoorstellingen te kampen krijgt. Don Quijote trekt ten strijde tegen windmolens die hij aanziet als reuzen. 'Vechten tegen windmolen' werd synoniem van 'hopeloze strijd' terwijl 'een slag van de molen' bij ons wordt gebruikt als iemand die ze niet meer alle vijf heeft. Blijkt dat deze uitdrukkingen dateren uit 1657 toen Cervantes' boeken in het Nederlands werden vertaald. Er volgden zowaar honderden theaterbewerkingen en het verhaal diende als basis voor genres als ballet, film, musical, theater, publicaties,... en zo meer.




Acteergeweld
Reintje's Jeugd koos voor het scenario van toneelauteur Joost Vercaemst. En daardoor werd het een vrolijk stuk jeugdtheater met een hele hoop jong acteergeweld. We zagen twintig spelers in -als het ware- de rol van hun leven. Alleen al het zich eigen maken van zo'n hoop tekst (herinner je dat de voorstelling bijna twee uur kijkplezier bood) zou je al een wonder kunnen noemen. En dat dit alles nog een flinke saus Spaans meekreeg, maakt de prestatie van iedereen op de planken memorabel. Waren er dan geen uitschieters? Jawel. Cara Gysens als Don Quijote en Gust Michiels als Sancho Panza blonken als ware sterren door hun fraaie spel, mimiek, beweging, zeggingskracht. Gysens schoot wat ons betreft de hoofdvogel af omdat haar theaterenergie aanstekelijk werkte en zij de hele voorstelling gedurende die vele minuten als een trekpaard naar het slotapplaus bracht. Het adertje onder het gras? De opengetrapte open deur van de omkadering. Met het geheel in een persiflage op het actuele televisie-aanbod te gieten zoals al zo vaak in schooltheater gebeurde, kreeg deze Don Quijote een déjà-vu sfeertje. De 'presentatoren' -telkens twee enthousiaste jongedames waarvan soms eentje nogal onverstaanbaar was- draafden om de zoveel tijd op om het vervolg van het verhaal (beetje onnodig) aan te kondigen. Gelukkig werd hier niet meer gekozen om dat vanuit een uit karton vervaardigd televisietoestel te doen want dat zou enige evolutie in het genre helemaal hebben teniet gedaan. Allerhande muziekjes en TV-jingles onderstreepten bovendien ook al de voorstelling maar ook dat diende het verhaal niet. Teveel hooi op de vork kan schaden terwijl het hier in de eerste plaats om puur theater zou moeten gaan. Ook de bijhorende vormgeving viel -met uitzondering van de mooie suggestieve kostumes- wat mager uit en daarenboven beginnen we toch wat moe te worden van al het geprojecteer van locaties in het hedendaagse (amateur)theater.




Spitsvondig
De muziekkeuze was niet mis maar tapte uit teveel vaten en deed beroep uit zoveel uiteenlopende genres dat het geheel er soms onder leed. Meteen begrijp je waarom we zo tuk waren op wat de hoofdrolspelers zoal uit de mouwen toverden. Cara Gysens toonde ons tientallen keren hoe je een paard bestijgt en de sporen geeft. Telkens erg plastisch en spitsvondig. Na de twintigste keer of wat toverde het nog steeds een glimlach op ons gezicht. Da's theater dat naar meer smaakt. Het kost overigens niets en het effect is grandioos.
'Don Quijote- Een slag van de molen' door Reintje's Jeugd gezien op zaterdag 22 februari 2025 in GC Felix Sohie in Hoeilaart.
★★★☆☆
(Foto's © Michel Van Mullem)
Volgende afspraak: 'De brief van Don Juan' van Luisa Treves in een regie van Kathleen Bollue door Reintje in GC Felix Sohie op donderdag 24, vrijdag 25 en zaterdag 26 april 2025.































































Dankjewel voor het fijne, eerlijke en objectieve verslag. Blijft wel jammer dat er ook deze keer, en ook dat is dan een zoveelste herhaling, niet met productieleiding of regisseur gesproken werd. Dat zou de recensies
wat genuanceerder kunnen maken.